قند عسل های مامان

ماجراهای وسواس من ادر مورد دندونای قند عسل همچنان ادامه داره ... چندوقت پیش محمدصدرا رو برای فلوراید تراپی بردم پیش خانوم دکتر مهربونش و البته یه نقطه روی دندونش رو پارسال پر کرده بودم که افتاده بود و دوباره خانوم دکتر پرش کرد... بماند که خانوم دکتر علیزاده به محض دیدن قند عسل، محمدصدرا رو شناخت و گفت این فسقلی اومده باز... ولی به هرحال دندونش رو پر کرد و کلی برچسب جایزه به محمدصدرا داد... منم برای اینکه پسر آقایی بوده براش تخته مغناطیسی و مهر و استامپ خریدم ...

چندوقت بود که تصمیم داشتیم تا دوباره ببریمت آتلیه و ازت عکس بگیریم که فرصت نمیشد. بالاخره یه روز بردیمت و ازت عکس گرفتیم. امسال از پارسال بیشتر همکاری کردی و راحت تر بودیم ولی بازم ازت دور میشدم تا خاله ازت عکس بگیره گریه میکردی. یه چیز جالب دیگه هم این بود که خانوم عکاس برات شعر مک دونالد رو به فارسی میخوند که اصلا بهش توجه نکردی اما وقتی من برات انگلیسیشو خوندم تمام حواست اومد پیش من وبا من میخوندی و اینجوری خانوم عکاس ازت عکس گرفت... تقریبا یکماه و نیم بعد از آتلیه روناک تماس گرفتند که عکسای نفس مامان آماده شده که همراه خاله محبوبه و محمدجواد و عمو حسن رفتیم و عکسات رو گرفتیم... دوست دارم کوچولوی خوش عکس من...ماشاءالله یاد...